Afdrukken

"Goodmorning Sister English!!"...Dat is wat ik 's ochtends hoorde zodra ik met mijn fiets het Gephel Shadrubling Nonnenklooster in Sabu naderde.
Blije gezichtjes, naar binnen rennend om snel hun schoolboeken te pakken, zodat ze geen minuut zouden missen van mijn Engelse lessen.
Een maand lang heb ik elke dag 3 uur Engelse les gegeven aan de nonnetjes. Mijn 13 leerlingen, (variƫrend in leeftijd van 5-16 jaar) waren verdeeld in 3 klasjes van verschillende niveaus en kregen per klas elke dag 1 uur les.
En wat een feest was dat, zowel voor de meisjes als voor mij!

Engelse les

Een grote reistas vol met schoolboeken, schriften en potloden, gekocht in Leh, bracht ik de eerste lesdag mee naar het klooster.
De spullen werden uitgedeeld, zodat de lessen konden beginnen: op de grond gezeten en met een gescheurd white board.
Wat een enthousiasme; ik durf te stellen dat geen enkele lerares ooit meer enthousiaste en leergierige kinderen heeft gehad dan ik! Vol energie werden de nieuw geleerde woorden hardop herhaald, gespeld en volledig geconcentreerd in hun schriften geschreven.
Het was een voorrecht om ze wat Engels bij te mogen brengen.
Niet alleen genoten en leerden zij ervan, ik minstens even veel, maar dan op een ander vlak.

Gedurende deze maand kregen we een echte band.
Mijn naam Ingrid, die moeilijk voor ze te onthouden en uit te spreken was, veranderde tijdens deze weken van Sister English, naar Sister Angry (verbastering van Ingrid, niks persoonlijks...) naar uiteindelijk Sister Ingrid.
De sfeer in het klooster is uitstekend, het voelt als een echt 'thuis'. Dat voel je, dat zie je: het klooster is altijd schoon en opgeruimd, de nonnetjes zijn ontspannen en volledig zichzelf, ook de 2 huishonden voelen zich overduidelijk thuis, er wordt veel gelachen, en de mooie grote woonkeuken is gezellig en mooi gemaakt met potten bloeiende geraniums voor het raam.

Het afscheid nemen viel ons allemaal heel zwaar. Alle kinderen hadden tekeningen voor me gemaakt, met daarop hun eigen getekende versie van Sister Ingrid. Uiteindelijk hebben we allemaal de nodige tranen gelaten. Tranen van verdriet om het afscheid, maar ook van geluk om de korte maar mooie tijd met elkaar.
Met de belofte dat ik volgend jaar weer kom, hebben we allen een goed vooruitzicht.
See you next year, my dearest Sisters!