Dutch Foundation for Ladakhi Nuns

ter ondersteuning van tibetaans-boeddhistische nonnen in Ladakh, India

header

Secretariaat
Bangkokdreef 207
3564SM Utrecht
Nederland | Contact

Dit keer was ik op reis met een gynaecologe uit de VS, Dr. Mary Wellhoner, die veel heeft gedaan om de herdruk van het boek Healthy Bodies Healthy Minds te bewerkstelligen. Er zijn 3500 boeken gedrukt, een groot deel daarvan is tijdens de 'teachings' van de Dali Lama in Bodghaya aan nonnen die daar waren uitgedeeld.

gletsjer

De rest van de boeken is naar Ladakh verscheept, waar ongeveer 1300 nonnen leven. Mary en ik hebben het tot onze missie gemaakt om eerst naar Zanskar, de uithoek van Ladakh, te gaan om daar zowel boeken uit te delen als workshops te geven. Ik was daar nog nooit geweest, de reis was me altijd te lang. Maar ja, als je honderden boeken kunt gaan uitdelen en de nonnenkloosters daar kunt bezoeken is het een ander verhaal.

Met de bus

Henk Thoma, een Nederlander die samen met Thinles een reisbureau runt, heeft een bus voor ons geregeld, voor de twee Gephel nonnen die de workshops zouden gaan geven, voor Mary, haar dochter met een vriendin en mijzelf. Het grote voordeel was, en is, dat Thinles de vice-voorzitter van de Ladakh Buddhist Association bleek te zijn en in die hoedanigheid een brief schreef voor de Taxi Union in Zanskar. Normaal gesproken moeten toeristen taxi’s van daar gebruiken, maar omdat wij er met een missie waren, konden we onze bus blijven gebruiken.

We zijn om 5 uur in de ochtend vertrokken en kwamen tegen 6 uur in de avond in een dorpje vlak na Kargil aan. Dat is vlak tegen de Pakistaanse grens. De dag erna hadden we 12 uur nodig om in Padum te arriveren, met onderweg echt helemaal niets om te stoppen en te eten. Maar we hadden genoeg crackers en zo bij ons om de dag door te komen en stopten af en toe om achter de bus te plassen, hopend dat er van de andere kant geen verkeer aan zou komen om onze blanke billen te bewonderen.

In Padum kregen we tot onze grote verbazing een hotel met ZACHTE bedden, en een super bediening. We zijn er vier nachten gebleven, en iedere dag gingen we met de bus naar een ander klooster. Niemand wist dat we kwamen, er is nauwelijks telefoonverkeer mogelijk met de kloosters dus het was een gok. Maar wat bleek: juist de oudere nonnen waren super geïnteresseerd in de boeken. Een hoop gelach bij het aanschouwen van een vagina, ook open vragen en Saldon had geen enkele gêne om de vragen te beantwoorden.

Alles bij elkaar prachtige ervaringen met echt Ladakhi uitspraken zoals: 'o, dat klooster ligt vlak aan de weg', om vervolgens via bijna onbegaanbare wegen 20 km. met de bus de bergen in te moeten klimmen en dan nog een stuk te moeten lopen om bij een afgelegen kloostertje te komen.

De terugweg

De terugweg leek voorspoedig te verlopen, tot we natuurlijk een lekke band kregen. De reserveband bleek niet opgepompt, dus eerst ging de ene chauffeur lopend op zoek naar hulp.

panne

De tweede ging uiteindelijk met een taxi met banden en al op zoek naar een garage.

Intussen zaten wij in de steeds kouder wordende wind 6 uur langs de weg te wachten. Uiteindelijk vroeg ik de nonnen, zullen we een tara puja (gebed) doen, misschien helpt dat. Direct begonnen ze uit hun hoofd te zingen en na iets van een kwartier (we hadden hen vanwege de afstanden nog lang niet terug verwacht) stopte Saldon midden in een zin en riep: daar zijn ze!! Muskit, de tweede non, hielp om de band erom te zetten en dan ben je ineens binnen 10 minuten weer op weg.

Maar dat betekende wel dat we pas tegen 11 uur 's nachts in Mulbek waren, waar we zouden slapen. Ik zat voorin naast de chauffeur, wakker vanaf 4 uur 's ochtends. Terwijl achter in de bus iedereen sliep, had ik het gevoel de chauffeur, Tashi, wakker te moeten houden met af en toe een opmerking. Dus toen we aankwamen was ik ver over mijn vermoeidheid heen. De dag erop ben ik achterin de bus gaan zitten en heb de hele weg wat gedommeld, zodat ik redelijk fris was toen we weer in Leh kwamen.

Terug in Leh

Zaterdag zijn we naar het Central Institute for Buddhist Studies gegaan, waar ongeveer 100 nonnen en 200 meisjes studeren

cibs

De boeken waren eigenlijk alleen voor de nonnen, maar de meiden doken erin en lieten niet meer los, dus toen hebben we maar een lijst gemaakt om de nonnen die geen boek hadden er alsnog een te bezorgen.

Het was een hele belevenis, met vooral naderhand veel open vragen toen Mary, samen met haar dochter en diens vriendin, het HB gehalte van iedereen ging testen, net zoals ze in Zangskar had gedaan. Er vormden zich kleine groepjes waar ik lekker tussen ging zitten en vragen over pijnlijke borsten, heftige menstruaties en zo kwamen los.

lna-palmo-nel-marlies

LNA

Daarna waren we bij de Ladakh Nuns Association waar we ook een workshop gaven en bloed werd geprikt. Alle 40 nonnen kregen een boek zowel in het tibetaans als in het engels, ook de jongere nonnen.

Boeddhabeelden

In een winkel waar een kunstenaar Boeddha gezichten aan het schilderen was ontdekten we drie prachtige Boeddhabeelden, die aan de Dalai Lama geschonken gaan worden als hij volgende maand in Ladakh is. Hij geeft ze dan aan een mannenklooster werd ons verteld. Natuurlijk riep ik: waarom niet aan een vrouwenklooster, die moeten nog beginnen om hun tempel in te richten. Thinles, waarover ik al eerder sprak, zei dat de Ladakh Buddhist Association deze beelden heeft geschonken en mede bepaalt waar ze heen gaan. Dus gisteren hebben Mary en ik een mooie brief geschreven om hen vriendelijk te vragen aan de drie nonnenkloosters hier ieder een beeld te schenken. We zijn benieuwd.

Mary is vandaag vertrokken en morgen ga ik naar onze 'homestay' in Nyerma om eens met de nonnen daar bij te praten, daar is het nog niet van gekomen.

tungri-marlies


Hartelijke groet vanuit Ladakh, 4 juli 2012
Marlies Bosch

gephel-jonge nonnen

We hebben 214 gasten online