Dutch Foundation for Ladakhi Nuns

ter ondersteuning van tibetaans-boeddhistische nonnen in Ladakh, India

header

Secretariaat
Bangkokdreef 207
3564SM Utrecht
Nederland | Contact

Op 22 mei arriveer ik in Leh waar ik word opgehaald op het vliegveld door Sonam en Aniek. Sonam is een van de jongere nonnen die in de LNA (Ladakh Nuns Association) woont, ze is tevens chauffeur van de LNA. Aniek is een Nederlandse vrijwilligster die deze zomer ook in Leh doorbrengt.

Het is nog vroeg, 07.00 uur, de gebruikelijke landingstijd in Ladakh. De LNA zit zowat onder de rook van het vliegveld. Zij horen het vliegtuig over komen, als ze dan in de jeep stappen zijn ze op tijd om je op te halen. We zijn eerst naar de LNA gegaan waar een lekker bakkie thee op me wacht en waar ik met Ani Palmo kennis maak.

Ani Palmo is de grote stimulans en oprichter van de Ladakh Nuns Association.

Vrijwilligerswerk

0004
0004
0004
0004
0006
0006
0006
0006
0009
0009
0009
0009
Bekijk het fotoalbum

Direct naar Nyerma gaan kan nog niet. De stukadoor, schilder en glazenzetter zijn bezig met de laatste 'hand' te leggen aan de nieuwbouw, dus daar moeten we even op wachten.

De eerste weken heb ik geholpen met kleine klusjes, zoals samen met de jonge nonnen in de tuin bij de LNA werken, salades maken, white wash op de muren van de nieuwe kamers smeren en helpen bij de voorbereiding van een fire puja (takjes kort zagen en elke takje voorzien van een lotusbloem inkerving).

Het contact met de nonnen vind ik erg belangrijk. We zitten daarom ook vaak gewoon lekker te babbelen in de keuken wat een geweldige plek is voor onze spontane ontmoetingen.

Ik heb ook ruim de tijd gehad om de omgeving te leren kennen.

Zo ben ik naar het klooster van Spituk geweest, naar Thikse , Sheh en enkele dagen naar Nubra Valley. Ik ben erheen gegaan met de eigenaresse van Singay Guest House waar ik verbleef, die in Disket haar baan heeft.

We hebben prachtige plekken bezocht zoals het dorpje Hundar, prachtig groen en fris, het schitterende klooster van Disket, verder een stoffig stadje en het heilige Loman Tso meer dat iets buiten Disket ligt en waar je prachtig kunt wandelen. Ze zeggen dat het Potala klooster in het meer weerkaatst wordt.

Het eigenlijke doel

Na terugkomst uit Nubra vallei ben ik naar Nyerma gegaan waar ik ben begonnen aan de uitwerking van mijn hoofddoel n.l. kooklessen geven aan de nonnen en informatie geven over westerse eetgewoontes.Ik reis elke week met de bus van Leh naar Thikse, ongeveer 45 minuten en blijf dan enkele dagen in Nyerma.

Ik heb een programma gemaakt met daarin enkele belangrijke aandachtspunten voor ontbijt, lunch en diners. Ik wil hen iets vertellen over de westerse eetgewoontes en 'onze keuken', b.v. dat westerlingen niet altijd suiker in de thee doen, dus apart serveren. Ook wil ik wat gerechten samen uitproberen. De geweldige combinatie met de Ladakhse keuken vind ik erg belangrijk omdat zij echt heerlijk eten maken.

Ik wil hen zeker niet het gevoel geven dat hun eten niet lekker genoeg, of goed genoeg is want dat is het absoluut niet. Ik ben daarom ook erg voorzichtig geweest in mijn handelen.

De eerste dagen heb ik gebruikt om elkaar te leren kennen en om me te informeren en te zien hoe zij koken wat voor materiaal gebruikt worden. Daarna heb ik enkele ontbijtjes met ze gemaakt. Geroosterd brood, jam en boter, roerei met ui en tomaat, omelet, muesli met melk en allerlei variaties.(diverse fruitcombinaties en honing)

Lunch/diner

Er is weinig onderscheid tussen lunch en diner. Het diner is meestal wat lichter als de lunch.

Ik heb spaghetti met tomaten/groenten saus gekookt, (oregano gevonden) gebakken aardappel schotel met groenten en ui. (gebruik van knoflook is voor boeddhisten een probleem) en hutspot en noodle soepen gemaakt.

Een niet te onderschatten meerwaarde van het koken is het gezamenlijk eten geweest.

Met hulp van een buurvrouw van Nyerma en de samenwerking van een van de nonnen die enkele woordjes engels spreekt lukt het me om uit te leggen aan de andere nonnen dat we die dag om 13.00 uur een gezamenlijke Hollandse lunch hebben in room 2 waarbij ze zijn uitgenodigd. In de kamer waar ik meestal kook Tashi Dolma en Tashi Lobsang Dolkar. Dolkar helpt me altijd. Ik kijk toe als zij een Ladakhse maaltijd maakt en andersom. Het is leuk om zo in elkaars keuken te kijken. Op het afgesproken tijdstip kwam iedereen met haar maaltijdkom en bestek naar de afgesproken kamer.

Meestal wordt er zeer bescheiden opgeschept, de westerse kost zag er wat vreemder uit maar meestal volgt er toch een tweede of derde kom.

Dit samenzijn en samen eten voelt voor mij nog belangrijker als de kookles zelf. Het voelt als een grote familie. De nonnen hoeven een keer niet zelf te koken en ze worden verwend en bediend. Er is aandacht voor ze en voor elkaar.

De essentie en doel van mijn ideeën en kookactiviteiten zijn moelijk uit te uitleggen.. Er is echt een taalprobleem. Toch kunnen we met handen en voeten, een taalgids, veel glimlachen en veel 'julleys' (hallo) en 'thoek djetsé' (dank je wel) veel contact met elkaar maken.

Kleine dingen

Naast het koken heb ik me erg gelukkig gevoeld met de kleine dingen die ik voor de nonnen kon doen.

Ik haalde voor de oudere nonnen water uit de pomp en bracht dat naar ieders kamer. Deze dagelijks terugkerende bezigheid was voor de ouderen soms echt te zwaar. Ik heb ook wat initiatieven genomen om het bouwterrein weer afvalvrij te maken. Dit stimuleerde de jongere nonnen om mee te gaan doen en later werd dit opruimen door anderen overgenomen.

Op een dag vroeg Lobsang Chemzong of ik haar ramen wilde schoonmaken omdat die vol zaten met cementklodders van de bouw. Dit heb ik gedaan. Toen ik hiermee bezig was kwam de vraag om ook de binnenkant te doen en bij het zien van de vieze kamer heb ik haar aangeboden de hele kamer schoon te maken. Zelf had ze daar niet meer de kracht voor en daarom was ze ook erg blij met de hulp. Alles werd gesopt en even van zijn plaats gehaald. Met haar tafelkleedje en beddegoed ben ik naar de waterpomp gegaan om te wassen. Ze was er erg content mee. Ik voelde dat mijn zorgzaamheid erg gewaardeerd werd en dat was erg prettig.

Soms had ik ook erg 'te doen' met deze oudere nonnen in Nyerma . De faciliteiten zijn erg beperkt en de meeste nonnen hebben niet meer de kracht om alles zelf te doen. De nieuwe kamers en wat jongere nonnen in de gemeenschap zal zeer welkom zijn.

Naast de kookactiviteiten in Nyerma heb ik ook geholpen in de LNA in Leh. Hier had ik geen vaste taak maar hielp ik op verzoek van Ani Palmo.

Zo hebben we met enkele vrijwilligers de zaterdagse workshops voor toeristen opgezet. Elke zaterdagochtend werd er een bijeenkomst gehouden waarin men kennis kon maken met boeddhistische nonnen en hun levenswijze.

Ook heb ik geholpen bij het maken van tsa-tsa’s. Tsa-tsa’s zijn kleine stupa’s die met speciale rituelen van klei gemaakt worden en goud geel worden geschilderd. Ze zijn bestemd om de nieuwe grote stupa’s bij de residentie van de Dalai Lama in Choglamsar te vullen.

Dit was echt monnikenwerk. Het was altijd wel erg leuk. Vaak kwamen ook vrouwen uit de omliggende dorpen van Leh meehelpen. Het was een vrolijke bezigheid.

Hoog bezoek

Ook ben ik aanwezig geweest bij de LNA op de dag dat de Rinpoche van Matho op bezoek kwam. ’s-Morgens zouden we verder gaan met het maken van tsa-tsa’s toen Palmo vertelde dat er die dag veel werk was omdat een belangrijke Rinpoche de LNA kwam bezoeken en het hele gebouw ritueel kwam 'zegenen'

De tempel moest hiervoor helemaal schoongemaakt worden en er werden mooie doeken opgehangen. De veranda werd vol met planten gezet en zelfs op de inrit werd met een soort meelpoeder hem 'WELKOM' geheten. Iedereen, ook wij als vrijwilligers, hielpen waar we konden. Het was erg bijzonder om te zien met hoeveel egards de Rinpoche werd ontvangen.

Diezelfde middag was er ook een groep Zwitserse toeristen aangekomen die een bezoek brachten aan de LNA om het project van Ani Palmo te ondersteunen. Alles kwam tegelijk. Samen met een andere vrijwilligster hebben we de Zwitserse ontvangen en zo hadden we er een nieuwe taak bij.

Slot

Mijn periode van 10 weken in Ladakh was enorm boeiend. Het landschap, de mensen en de zeer bijzondere kloosters, het was allemaal fantastisch. Ik heb, door om te gaan met de nonnen, ook een indruk gekregen van het leven in de Dharma de (boedhistische leer) en de Sangha. (de gemeenschap) De puja’s en chanting maakten grote indruk op me.

Naast al datgene wat ik er gezien, gehoord, gevoeld en ervaren heb blijft er ook nog enorm veel te ontdekken.

Ik hoop nog eens de gelegenheid te kunnen nemen om terug te gaan.

Door:
Joan Moonen
In Ladakh van 22 mei tot 26 juli 2006

We hebben 166 gasten online