Vrijwilligers werk Ladakh

adakh is een boeddhistisch gebied in het noordwesten van de Indiase Himalaya. Het is er extreem droog en de winters zijn erg koud. Leh is de hoofdstad en tevens de grootste stad van de regio. Leh ligt op 3500 meter hoogte, daarom is het belangrijk de eerste dagen tijd te nemen om te acclimatiseren.

Het gebied is pas eind jaren ’70 ontsloten voor toeristen. Het toerisme groeit nog steeds en is een belangrijke bron van inkomsten voor de plaatselijke bevolking.

In 1996 richtte de boeddhistische non, tevens arts, Dr. Tsering Palmo de Ladakh Nuns Association (LNA) op om de positie van nonnen in Ladakh te verbeteren. Nonnen kregen veel minder kansen om te studeren, op scholing en verdieping in de boeddhistische leer dan monniken. Tot voor kort waren het nonnen die voor monniken huishoudelijke taken uitvoerden. Vaak moesten zij hun familie helpen bij werk op het land. Ook hadden nonnen dikwijls geen klooster of was hun klooster vervallen.

Toen in 2003 de DFLN werd opgericht, is in overleg met Dr. Tsering Palmo bepaald dat naast onderwijs voor jonge nonnen het van groot belang was dat er een klooster gebouwd zou worden voor oude nonnen. Sommigen hadden tot dan toe geen of een heel schamel onderkomen. Zij hebben een leven achter de rug met zwaar fysiek werk en hadden geen mogelijkheid om zich te verdiepen in de boeddhistische leer.

In 2004 werd gestart met de bouw van het klooster in Nyerma. Het ligt zo’n 15 km van Leh. Nonnen, buurtbewoners en vrijwilligers hielpen mee. Najaar 2006 verhuisden de nonnen naar het klooster en inmiddels wonen er (eind 2017) 13 oudere en vijf jonge nonnen.

Homestay ‘the Tara’s’

Om in het levensonderhoud van de oude nonnen te voorzien is in 2007 met steun van Cordaid een ‘guesthouse’ gebouwd: Homestay the Tara’s. In de zomer van 2008 konden we de eerste gasten verwelkomen.

De homestay wordt gerund door vrijwilligers, afkomstig uit diverse landen. De doelstelling van het project is dat op termijn de nonnen zelf het guesthouse gaan beheren. Op dit moment zijn er niet genoeg nonnen die hiertoe in staat zijn.

Momenteel is het runnen van de homestay het meest essentiële werk dat vrijwilligers voor de stichting kunnen doen. Het is een heel diverse maar soms een behoorlijk zware taak. De hoogte en de eenvoudige omstandigheden maken het fysiek zwaar. Gasten vanuit de hele wereld vragen om een groot aanpassingsvermogen. De vrijwilligers zorgen voor de voorraad om het ontbijt en de avondmaaltijd (vegetarisch) te verzorgen, maar krijgen daarbij steun van de abdis van het klooster, Dechen, die met haar auto zware tassen wil vervoeren van Leh naar Nyerma.

Naast het beheren van het guesthouse zijn er geen vastomlijnde taken voor vrijwilligers. Voor ad hoc klussen is het niet mogelijk om vrijwilligers van te voren op te roepen. Als mensen een bijdrage aan het project willen leveren kunnen ze, als ze in Ladakh zijn en tijd hebben, vragen of er op dat moment werkzaamheden zijn.

Een aantal nonnen wil graag Engels leren. De afgelopen jaren is gebleken dat het structureel geven van Engelse les in de zomer niet zo goed uitkomt omdat er dan de meeste werkzaamheden plaatsvinden. Ook zijn de nonnen dan vaak weg om elders mee te doen met gebedsbijeenkomsten. Wel stellen de nonnen op prijs om af en toe Engels te oefenen met vrijwilligers of gasten die er langere tijd zijn.

Wat vragen we?

Vrijwilligers die naar Ladakh gaan zijn mensen die zich bewust zijn van cultuurverschillen en bereid zijn zich aan te passen aan het plaatselijk leven. Ladakh kent weinig luxe: er is geen warm stromend water en niet altijd elektriciteit. Het sanitair is niet zoals wij gewend zijn.

Het is belangrijk te weten dat afspraken en plannen vaak anders uitpakken dan verwacht. In Ladakh gaat men op een andere manier om met tijd dan wij gewend zijn. Dit levert echter verrassend afwisselende dagen op.

Het gebeurt geregeld dat iets niet doorgaat zoals gepland. Je kunt dan niet verwachten dat er iemand is die voor jou iets anders gaat regelen of met een oplossing komt.

Flexibiliteit en geduld zijn dus belangrijke eigenschappen.

Het is belangrijk dat je stevig op je benen staat en dat je op jezelf kunt terugvallen, omdat er niet altijd iemand anders is om alles mee te delen. Daarom proberen we in het hoogseizoen, juli en augustus, twee vrijwilligers de homestay samen te laten beheren. Meestal lukt dat wonderwel, zelfs met twee mensen die elkaar voorheen niet kenden.

Wat bieden we?

Kennismaken en samenwerken met bijzondere mensen in een bijzondere omgeving. Door er te zijn en mee te werken ervaar je de vrolijke ontspannen sfeer, maar ook de problemen waar de nonnen tegen aan lopen. Je maakt kennis met het dagelijkse leven van de boeddhistische nonnen en doet nieuwe ervaringen op.

Uit reacties van vrijwilligers blijkt dat de levenswijze van de nonnen en het werk in het guesthouse ervaren wordt als een verrijking van het eigen leven. Sommigen raken zo verknocht aan de nonnen en de plek dat ze al een aantal jaren achtereen zijn terug gekomen om de homestay te runnen. Je hebt tijdens je verblijf een kamer, die je soms moet delen met een tweede vrijwilliger, en je kunt gratis mee-eten van de maaltijden die je zelf bereidt.

Voor meer informatie over het runnen van de homestay kun je contact opnemen met Aniek Jaartsveld